- Moja żona też się zainspirowała tymi twoimi południowymi stronami i położyła takie coś w kuchni – rzekł kolega Grześ oglądając opaskę wokół dźwierzy. Na te słowa manager projektu wykrztusił tylko tępe: hmmm..., wszak nijak nie miał zamiaru kopiować śródziemnomorza w środku kontynentu! Napatrzył się jeno na stare domy zamożnych kmieci, budowane w okolicach z rudy darniowej, albo właśnie z łupka, którego za nic nie dało się "pozyskać przez rozbiórkę" i przywieźć do "opasania" bażancich drzwi.

Po stu, czy dwustu latach stania na wietrze i deszczu oryginalny łupek jest tak zlasowany, że rozchodzi się w rękach, a wydłubywacz po pół godziny ekscerpowania go z wapiennej zaprawy wygląda jak piekarz po nocnej zmianie. Dlatego recykling nie miał sensu - stąd decyzja o zastosowaniu współczesnego zastępnika. Ale skoro już ktoś odnalazł tu południowe klimaty, to idący tym tropem manager projektu zastosował właściwe dodatki, przeprowadzając ze starych włości jako pierwsze feniksa kanaryjskiego i teksańską waszyngtonię filiferę.

Brakuje już tylko pomarańczowego drzewka, wszak drzewko oliwne czeka na przywóz następnym transportem.

*** 

Samodzielne przygotowywanie ścian do malowania skłania do długich przemyśleń, nawet filologicznych, tym bardziej kiedy za sprawą braku wprawy dziesiąty raz trzeba szlifować fragment felernie zaszpachlowanej ściany. Nic więc dziwnego, że Rosjanie, wprowadzając się do NOWEGO (sic!) mieszkania zawsze mówią, że najpierw trzeba zrobić "remont". Być może tak mocne osadzenie tego słowa w okołoprzeprowadzkowej terminologii Rosjan jest wynikiem niskiej jakości ich budownictwa, bowiem posiadanie pieniędzy nie zawsze oznacza tam mieszkanie w czymś, w czym chciałby mieszkać europejski esteta. Przykład?

Żył, był chudożnik odin, domik imieł i chołsty...

Mili-on, mili-on, mili-on alych roz... (http://www.youtube.com/watch?v=ZqsZhAzyCfk&feature=related)

Oto ona! Ałła Pugaczowa, która ze swoim budżetem w Bażancie trzymałaby co najwyżej zimowe opony do Bentleya, co wieczór pastowane przez Wołodźkę Putina. Bezkresna kiesa Ałły umożliwiła jej jednak wybudowanie czegoś, co faktycznie od razu kwalifikuje się do słowa "remont".

--- 

*film z domu Ałły: http://www.peredelka.tv/videozalopenplus/1tlwxu5c3jr34.html

Perspektywa wiosennego zasiedlenia Bażanta oddala się, jak wielkanocny zając. Manager Projektu ledwo zipie pełniąc rolę robotnika, inteligenta, matki i ojca, męża i żony, nadzorcy i kierowcy, zaopatrzeniowca i pracownika koncepcyjno-antykoncepcyjnego... I mimo że, jako ten Karol Levittoux za ideę przeprowadzki podpaliłby się, najpierw podsumowuje uszczerbki na estetyce, których doznał Bażant w wyniku działalności kolejnych ekip dłubiących w jego trzewiach.

Kafelkarzom radzi więc nabyć otwornicę do ceramiki (47zł), a nie rżnąć jej na chama szlifierką kątową i obdłubywać cęgami. Radzi też pamietać, że w ścianach są puszki z kablami, których nie należy chować pod płytkami. Elektryk zaś niech nie myli kabli, bo "beemę" przed licznikiem wywala, hydraulik niech wąż od syfonu wkłada do rury kanalizacyjnej, bo cieknie po galotach, spec od rozdzielaczy CO niech wkręca zaślepki, bo salon zalewa... Gazownicy powinni pamiętać o lutowaniu muf na miedzianych rurach, bo gaz się za szybko ulatnia i nie zdążamy łapać.

I już możnaby powiedzieć, że spece partaczą, jak chińskie fabryki, gdyby nie to:

Oto jest i oto nastał ten czas... Manager projektu będzie mógł wszelkiej maści majstrów poprosić o opuszczenie lokalu i sam dać zadość swoim męskim chuciom. Maison Le Faisan Blanc otrzymał tynk w kolorze FM8000 (po naszemu: mleko prosto od krowy) i tym samym nikogo już najmować nie trzeba (przynajmniej na jakiś czas). Dotychczas kastrowano managera projektu pracami wszelkimi, tym samym odbierając mu męska potrzebę samodzielnego wbijania gwoździ, mieszania w zaprawie, piłowania, szlifowania, burzenia i budowania... Czyli tego wszystkiego, na co i tak nie miałby czasu. 

Każdy szanujacy sie współczesny architekt na swoim dziele powinien umieścić "tutkę", która dla współczesności jest tym, czym strzeliste okno i rozeta dla gotyku, albo kopuła i tralki dla renesansu. Żeby dom był współczesny musi mieć ową "rułę", z jednej strony koniecznie z przeszklonym wylotem (żeby się gazy nie ulatniały?). Co jest z drugiej? - zazwyczaj nie widać, choć na pewno jest tam coś, co pozwala uniknąć przeciągów. Mozna wnioskować, że jest to ukłon w stronę kontenerów, do których władze miast bardzo chętnie przeprowadziłyby niepłacących czynszu "soc-lokatorów" (casus magistratu w Łodzi). Japonia poszła o krok dalej, ostatecznie kończąc epokę miniaturyzacji. 

***

Manager projektu zastanawia się, jak posadzić tutkę na Bażancie, a majstrowie zabierają się za tynkowanie ścian zewnętrznych. Prace przygotowawcze przywróciły jednak wspomnienia sprzed ponad pół roku, kiedy manager projektu został komisyjnie zignorowany przez znanego producenta dachówki. Teraz na bażancie potrzeby wypiął się producent tynków spod znanej marki sponsorującej kolarzy na Giro d'Italia. Umówiwszy dostarczenie półproduktów do mieszalni na poniedziałek, do wtorku ich nie dowiózł, zapowiadając następnie transport na czwartek wieczorem. Za namową wykonawcy podjęto jednak decyzję o pozostaniu przy wspomnianym producencie, zmieniając jednak dostawcę. Managerowi pozostaną więc złe wspomnienia, ale też półtoramilimetrowy przeklęty baranek, bez którego dziś nie może się obyć żaden polski dom. Baranek i kornik - jako ta tutka na współczesnej architekturze. Musi być i już i żaden wykonawca nie godzi się robić tynku "na gładko"

***

Prace nad tynkami wymusiły prace nad koncepcją parapetów zewnątrznych. Te mają być kontynuacją "rytmu" dachu. Dlatego w garażu oczekuje już prawie setka rybich łusek.

Ponieważ bażancie drzwi nie są duże (bo i po co?) zostaną optycznie nieco powiększone prawie do szerokości sąsiednich okien i zrównane z linią tychże. W ten sposób fasada zacznie równomiernie "taktować". Do całej operacji posłuży erzatz kamienia Roma- Coś Tam- Piasek Sahary.

A le najpierw tynk:

 CDN...