Wrzask w przestrzeni.

Dlaczego w Polsce jest tak brzydko?

Piotr Sarzyński

Biblioteka Polityki

Nic, tylko włożyć włosienicę, kupić pejcz na własne plecy i okładać się ile wlezie. Najgorsze, co mogło nam sie zdarzyć, to być Polakami. Toż wstyd, że pani Krysia nie rozróżnia Châteauneuf du Pape od Gérarda Depardieu, a pan Kazik nie zna proporcji robusty do arabiki w Hausbrandt Superbar. Jesteśmy tępi, mieszkamy brzydko i sami jesteśmy sobie winni.

Złe dni musiał mieć Piotr Sarzyński, żeby wypluć 176 stron gorzkiego jadu. I nawet jeśli mój ogląd na sprawy architektury i estetyki jest tożsamy z oglądem Sarzyńskiego, sam wolałbym go przedstawić w nieco szerszym kontekście. Książką jestem zawiedziony, bo ile można bajdurzyć.
Sarzyński zdaje się rozważać czy zima jest ostrzejsza w styczniu czy w Suwałkach? Och, jak zgrzeszyliśmy budując przed laty domy-kostki... Jak grzeszymy dziś budując domki z lukarnami, kolumienkami... W czym w takim razie mamy mieszkać? Tego Sarzyński nie podpowiada, ale chyba chodzi mu o współczesną kubistyczną awangardę, która za trzydzieści lat będzie tak samo karcona przez kolejne pokolenie dziennikarskich estetów.
Palę się ze sromoty, jako ten, który dołożył się do degradacji polskiego krajobrazu i ze swoim mało wyrobionym gustem poszedł po najniższej linii oporu kupujac dom z katalogu (to wynika z książki Sarzyńskiego). Na słowo "katalog" Sarzyńskiemu stają włosy na plecach. Krytykuje samodzielne budowanie, sugeruje kupowanie u dewelopera, choć za chwilę jeździ po deweloperce jak po łysej kobyle. Wnioskuję więc, że autor nigdy nie poczuł zapachu zaprawy na kielni, więc nie ma pojęcia, w jakich ramach prawnych funkcjonujemy, i że najczęściej zakup projektu indywidualnego kończy się zaprojektowaniem tego samego, co w katalogu. Inwestora (indywidualnego czy deweloperskiego) za kark trzyma "miejscowy plan". Pojawiwszy się w starostwie z wyszukanym ultranowoczesnym dziełem można oczekiwać, że wyjdzie się z obolałą rzycią. Fakt - rzyć nie szklanka, a przecież żeby było "dwuspadowo" można zamówić coś na obraz i podobieństwo "Arki Koniecznego". W tym wypadku trzeba jednak być w stanie uwierzyć, że owo dzieło istotnie jest dobre! Ja tego nie potrafię, dlatego z krytyką, ale i delikatną wyrozumiałością podchodzę do wątpliwego gustu narodu, którego resztki elit na kilka pokoleń zrównano z poziomem gruntu, a awansowane masy odcięto od świata i inspiracji na 50 lat. Piotr Sarzyński tego nie rozumie, albo po prostu za rzadko opuszcza Warszawę, a świat ogląda wyłącznie z tarasu hotelu pod palmami.
Nie znoszę ogródków działkowych w środku miast, kontestuję architekturę sakralną, drażnią mnie reklamy, irytuje mieszczański styl, wkurzają pseudorezydencje i quasidwory, ale gdzież tego nie ma?
Co więcej, to co w Polsce często wydaje się świetną architekturą, gdzie indziej pakowane jest do worka z napisem 'złe' i na odwrót. Przykłady? Tutaj: http://badbritisharchitecture.blogspot.com/

A tak na serio: jesli mają Państwo trochę czasu do zmarnowania, to niech kupią sobie tę książkę. Można się usmiechnąć, ale ja i tak jestem zawiedziony.

Prądu wciąż nie ma, gazu nie ma, nic nie ma...Teoria Krzysztofa Kononowicza, żeby "nic nie było" ucieleśniła się nie w Białymstoku, ale w Polsce centralnej. Przy minus 20-tu nie można podłączyć kabla zasilającego budynek - nie można też napełnić przyłącza gazowego. Przy zerze też nic nie można zrobić, bo wtedy pada śnieg i jednym telefonem zakład energetyczny kolejny raz odkłada sprawę "podpięcia" Bażanta. Wniosek: rano rosa, w południe gorąco, wieczorem komary kąsają.

Strych. Bogactwo form i
rury DGP wystające przy kominie. Tu będą wpięte do dmuchawy.

Pokój dziecięcy.
Konstrukcja sufitu. Po prawej wyjście nawiewu DGP do anemostatu nawiewnego, po
środku szubienica dla inwestora.

Pomimo położenia izolacji,
wyraźnie widać, którędy ucieka ciepło: komin i „pryszczyki”.

Konstruktywizm
(za)stosowany

Kominek wypruwa tymczasem
z siebie deflektor by dobić temperaturę do znośnych trzech stopni powyżej zera. Za wstawiennictwem Matki Bożej Śnieżnej i św. Bernarda z Aosty od Narciarzy miłośnicy Warszawy stawili jednak czoła szronowi na membranie wysokoparoprzepuszczalnej i oczyściwszy ją z lodówkowego nalotu upchali między krokwiami izolacje. Światełko w tunelu więc widać... Na razie przez okopcony komin.

O ile prostsze życie mają
mieszkańcy południa. Przykład: budownictwo maltańskie, nieco inne niż
śródziemnomorskie-kontynentalne. Mimo że każdy światły Maltańczyk narzeka na zalewający Maltę beton, większość domów i tak stawiana jest z lokalnego materiału.

Kupuje sobie Maltańczyk na miejscu wycinane wapienne kostki fachowo zwane „globigerina limestone” i skleja to odpowiednim lepiszczem jeden na drugim. I już! Żadnych izolacji, co więcej, czasami nawet żadnych wentylacji (!), bo przecież można okno otworzyć. W okresie zimowym skutkuje to wilgocią w szafach, ale cóż to wyspiarzowi! Takowe konstrukcje stoją już po 5 tys. lat, nie ma więc uzasadnienia by zmieniać technologię.

Pogoda utarła jednak nosa ważniakom z południa, bowiem w ramach ocieplenia klimatu w tym roku temperatura
na środku Morza Śródziemnomorskiego spadła do zera, co wywołało ciężki szok wśród autochtonów. Co więcej powiało śniegiem i gradem.

Pamiętacie za co Al Gore
dostał Nobla?

Odkąd od środka Bażant zamienił się w filię chłodni miejskich, a garaż w magazyn głębokiego zamrażania czas stanął. Ruszyły natomiast castingi na wykonawców wnętrz.

"To w Warszawie..., i to też w Warszawie..., i jeszcze tutaj, też Warszawa..." I choć na zdjęciach w tle jak okiem sięgnął stały zasieki z łopianów gdzieś pod Otrębusami, zachwycony sobą wykonawca podwieszanych sufitów w te oto słowa kreował przed managerem projektu świetlaną wizję "uluksusowionych" gips-kartonem wnętrz. ...wszak zęby zjadł na pracy w Warszawie i wszystko udokumentował na fotografiach. - Bo wie pan... w Warszawie się nie targują, a w Łodzi to nawet adwokat się targował, jak mu kancelarię robiłem.

Jak są frajerami - pomyślał manager projektu - to się nie targują, a że Łódź to od zawsze duży i mały gescheft, więc jak tu się panie nie targować?

Wilgoć ze ścian się uzewnętrzniła. Zmieść i będzie sucho?

Tymczasem mróz robi swoje również po zewnętrznych ścianach... I na dodatek z fantazyją:

***