Jak nazwać fakt, że człek oka zmrużyć nie może i rano  stacza się z łóżka skatowany koszmarami z izolowanymi  flexami do DGP, PEX tubingiem i anemostatami na suficie  w roli głównej? Można wnioskować, że budowa  "ekonomicznego" Bażanta najwyraźniej wywołuje poważne  psychiczne zranienie i choroby somatyczne. I to wszystko  na miesiąc, może dwa przed powrotem ekipy budowlanej do  zimujących ścian fundamentowych. Na razie więc koniec. Ani siebie, ani tym bardziej czytelnika nie będę zamęczać osobistymi dywagacjami na temat wyboru  najlepszych rozwiązań do grzania, lania, zasilania,  wszak nie ten etap go interesuje, a gotowe rozwiązanie.

Swoją drogą na etapie przeżywania koszmarów zastanawiam  się przez co musi przechodzić architekt kiedy zobaczy  dzieło swoich rąk przerobione na wszystkie strony przez  inwestora. Ten temat zresztą gdzieś już przewiną się  wśród dyskusji na forum... Mój architekt wszelkie  przeróbki kwituje krótkim: - Do dupy! Cała robota zmarnowana... Sam zastanawiam się, czy zrobienie w  Bażancie ściany kolankowej i podniesienie budynku o dwa  pustaki nie narozrabia w jego kompozycji - kompozycji, którą autorka projektu studiowała lat kilka. I nie chodzi tu  tylko o estetykę, ale też o prawo. Nie kupuję wszak od  architekta koncepcji i tego co widać (bo to na zawsze  pozostaje własnością archiktekta, vide: niezbywalne  autorskie prawo osobiste), a po prostu fizyczny,  narysowany projekt ("widziały gały, co brały"). Idę do  szpitala, kładę się na stół operacyjny i nie mówię  chirurgowi, co ma ciąć, więc z jakiej paki mam ingerować w robotę speca od projektowania...?

Fakt. Można rozwodzić się nad przeniesieniem prawa  majątkowego do projektu i upierać od tego momentu przy uprawnieniach inwestora, ale to już inny paragraf. Efektu wizualnego i koncepcji się nie kupi - na zawsze  pozostaje własnością autorki projektu i żeby świat się  walił gwałcić tego nie można. Utwór Bażant, tak jak każdy inny powinien być nienaruszalny w treści, formie i powinien być wykorzystany tak, by nie naruszyć związku pomiędzy jego kształtem a nazwiskiem autorki. 

Moje dywagacje są oczywiście "mojsze", a tymczasem  budowlańcy przekonują, że podniesienie Bażanta o dwa pustaki plus wieniec nie zburzy harmonii dzieła, tym bardziej, że asekuracyjnie przedłuży się wtedy połaci dachu i tym samym ów gwałt na dziele nie będzie widoczny. Pocieszam się, że skoro własność leży po mojej stronie, a to najszersze prawo, to w granicach zasad  współżycia społecznego na małą modyfikację mogę sobie pozwolić. Co znaczy małą? Dwa klocki w górę i już, bo  inaczej będziemy mieli, to, co w Polsce widać na każdym kroku, czyli architekt sobie - inwestor sobie. Powiedzieć można nawet, że polska architektura, to to, że każdy ma swoją... Amatorów przeróbek uspokajam jednak, że zła architektura też jest  potrzebna, bo inaczej nikt by nie wiedział, jak wygląda ta dobra.

od dzieła Waldemara Deski?