Frank Gehry nie zgodził się, Daniel
Liebeskind stwierdził, że w tym powiecie budować nie będzie. Antonio Gaudi
nawet nie odpisał... Powód jest prosty: w tej gminie mimo braku obiektywnych
przeciwwskazań do tworzenia architektury nowoczesnej i oryginalnej, takiej
budować się nie da. W klasycznym "Bażancie" nie spodobał się nawet
daszek nad wejściem, ponieważ miejscowy plan przewiduje równe połacie...

Mimo kompletnie chaotycznej zabudowy po
sąsiedzku, budynek nie może też stanąć tak, by proporcjonalnie wpisywał się w
działkę i ogród - usytuowanie dyktują niemające nic
wspólnego z architekturą budynki i praktycznie
nieistniejąca linia zabudowy.

Dla pierwszej osoby, która trafnie określi linię zabudowy fundujemy butelkę (post)radzieckiego szampana.

Na sytuowaniu skończyły się kłopoty. Bażant będzie stał tak, jak chciał urząd, w projekcie nie będą też wprowadzone zmiany. Autorka
Bażanta może być więc spokojna - nie będzie panoramicznych okien, poszerzeń, pogrubień,
przestawionych ścian... Będzie, jak architekt przykazał, bo jeśli byśmy się z
nim nie zgadzali, zamówilibyśmy projekt indywidualny.
Koniec z beletrystyką - teraz fakty. Stan zero już
powstaje. ...do pierwszych śniegów.

Dzień 1. Rozbiórka budynku drewnianego, tyczenie,
wykopy w gruncie piaszczystym,
stabilnym, przepuszczalnym, wody tyle, co na
pustyni.

Dzień 2. Zbrojenie i krzywa mina kierownika budowy na to, co pod zbrojeniem zostało położone.

Dzień 3. Lanie z gruszek i zgrzyty miedzy
kierownikiem a wykonawcą. Iskry lecą, bo brak jest idealnego wypoziomowania dna wykopu (lekko pochylony). Według wykonawcy przy budownictwie jednorodzinnym nie jest to błędem.
Wypoziomowana będzie sama ława.
Według kierownika, tak buduje się stodoły po
wioskach.
Spór drugi: zwiększenie ławy i zbrojenia. Według
wykonawcy tego wymaga grunt, kierownik twierdzi, że to narażanie inwestora na straty.
W sumie ława pochłonęła 16m sześc. betonu B20 lanego bezpośrednio w wykop bez
szalunku, co według kierownika kwalifikuje wykonawców do kategorii partaczy z
czasów komunizmu. Za wylanie stopnia na
ławie fundamentowej kierownik proponuje kopnąć
ekipę w dupę, bo nie mieści się to we współczesnych standardach. Ostatecznie ściany
fundamentowe rosną.

Dzień 5. Można podziwiać wysokie progi garażu... Czas na izolację termiczną.
Kolejny spór między kierownikiem (dajemy styropian dziesiątkę FS20) a wykonawcą
(dajemy dziesiątkę FS15) Ostatecznie idzie 20-ka, ale w dwóch piątkach, bo
dziesiątek nie było "na składzie".

Na koniec dykteryjka: ciekawie zaczęło się już na etapie płacenia za projekt. Kasjerka w banku wjechała ze śmiechu pod biurko, kiedy usłyszała, że w tytule przelewu ma napisać: Należność za Bażanta w odbiciu lustrzanym. Ciekawe, o czym pomyślała...? Odpowiedź na to pytanie nie będzie nagrodzona, bo szampan jest tylko jeden.

„Murator” utracił chyba ostatnio kontakt z rzeczywistością, pisząc, że „Mimo wysiłków architektów promujących nowoczesną architekturę, z płaskimi dachami większość ludzi chce mieć domy, które wyglądają jak... domy, czyli mają spadziste dachy pokryte dachówką....” (12/2010). Być może i wolą, ale gdyby tak Tomasz Zaborowski, autor tekstu spróbował wybudować taką „nowoczesną architekturę” i z projektem pod pachą pojawił się w najbliższym wydziale architektury szybko odechciałoby mu się tej nowoczesności. Nie ma gminy, w której tak po prostu można zbudować sobie awangardę... Szczytem oryginalności może być co najwyżej układ włączników do światła, na co powala sobie nawet wydział architektury w starostwie powiatowym:

Ale to już wnętrza, a tam plan zagospodarowania nie sięga i nadzór budowlany z linijką nie biega...

Zaborowski ubolewa dalej nad tradycyjna formą opisywanego przez siebie domu, ale chwali właścicieli, że chcieli postawić „dom tradycyjny w formie, ale funkcjonalny”. I tu mamy ciekawostkę w postaci logiki odwróconej, wszak dom tradycyjny w formie z założenia można traktować jako najbardziej funkcjonalny, bo nad jego funkcjonalnością pracowały po-ko-le-nia Lechitów, Germanów czy Gallów dostosowując ową tradycyjność do postępu i osiągnięć cywilizacji.... Ale niech tam będzie temu Zaborowskiemu, wszak potem już pisze o samych zaletach tradycyjnego kształtu i tym samym daje sobie kontrę.

Swoją drogą o ile łatwiej żyłoby się i budowało, gdyby tak zastosować francuskie prawo, w którym – pomimo regulacji miejscowych – na indywidualny wniosek rozpatruje się projekty o wyjątkowych walorach architektonicznych.

A przechodząc do sedna sprawy, niech żałują ci, którzy w listopadzie nie zaczęli budowy:

Gotowy stan „0” wyleguje się teraz pod śniegiem i jest mu chyba z tym bardzo dobrze, nie mówiąc już o zadowoleniu właścicieli.

Dostałem właśnie odpowiedź na zapytanie ofertowe dotyczące przygotowania poszczególnych elementów do tablicy elektrycznej. Oczywiście wszystko według zakupionego
projektu instalacji elektrycznej Bażanta, przygotowanego i podpisanego przez uprawnionego elektryka, a potem
sprawdzonego przez równie uprawnionego do tego kolejnego elektryka... Trzeci
elektryk przygotowujący dla mnie ofertę włączników,
wyłączników, bezpieczników i szyn stwierdził natomiast krótko
i zasadniczo, że projekt jest źle zrobiony. Cytuję: „Są błędy w
projekcie i należałoby skonsultować z elektrykiem zasadność zastosowania
poszczególnych różnicówek i nadmiarówek. Nie produkuje się P304B16/30 , P304B/20/30mA, które
są w projekcie. Pierwszy zakres dla P304 to 25/35mA”.

Sytuacja trochę irytująca, bo za swoja pracę wziął już
pieniądze projektant X, później projektant Y, w końcu projektant Z stwierdza,
że „dzieło” jest do niczego. 

Ciekawa jest ta branża budowlana, nie tylko ze względu na
ceny nieprzystające do nawet wyższej średniej nabywczej w kraju, ale też ze względu
na marne poczucie obowiązku i odpowiedzialności.